Landelijk kwartiermaker René Peeters is gevraagd  om namens de samenwerkende landelijke partijen op te halen wat de regio’s nodig hebben om te zorgen voor een naadloze verbinding tussen onderwijs en jeugdhulp. Waar loop jij tegenaan als je de verbinding tussen onderwijs en jeugdhulp wilt realiseren? Vier obstakels.

1. Ouders worden te veel lastig gevallen met de organisatie
   Ouders willen een oplossing voor hun kind. In de praktijk krijgen ze echter te maken met allerlei partijen rond de tafel die maar met één vraag bezig zijn: wie gaat dat betalen? Die discussie moet je niet voeren in de nabijheid van ouders, maar is meer iets voor een back-office. De ouders geven hun hulpvraag én hun eigen ideeën voor een oplossing door, de achterwacht komt met een voorstel. Zo organiseer je de zorg zonder dat ouders er last van hebben.
   
   
2. Er zijn te veel tempoverschillen
   Vaak is er wel een gemeenschappelijk doel, maar zijn de routes ernaartoe niet op elkaar afgestemd. Iedere organisatie heeft haar eigen tempo. Zo raak je allemaal op een andere plek in het traject verzeild en zie je elkaar niet meer. Deze ‘asynchronisatie’ leidt af van het gezamenlijke doel. Je bewust worden van die tempoverschillen en elkaars planning weten is al een begin van een oplossing.
   
   
3. De grootste barrière is ons eigen hoofd
   Het grootste obstakel zit in ons eigen hoofd: we denken niet vanuit wat kan, maar kijken eerst naar de regels. Voordat we aan een oplossing werken klinkt het ‘ja, maar’ en ‘dat kan helemaal niet’. We moeten veel minder denken vanuit die regels en veel meer vanuit het kind.
   
   
4. We wijzen te veel naar elkaar
   Organisaties wijzen te veel naar elkaar. Terwijl we bondgenoten zouden moeten zijn is er geen wij-gevoel. We doen allemaal ons eigen ding, terwijl we wel graag voorschrijven wat de ander zou moeten doen. Oplossing: versterk het wij-gevoel. Bij een wedstrijd van Oranje kan het toch ook?