Aan tafel over
We Are Leiden

Zo op het eerste gezicht liggen er kansen in de verbinding tussen het initiatief ‘We Are Leiden’ en het Pilgrimjaar in 2020. In dat jaar is het vierhonderd jaar geleden dat een groep Engelse protestanten (de Pilgrims) met het schip de Mayflower naar het vrije Leiden reisden om hier 11 jaar lang te blijven om hun geloof te belijden. Het project ‘We Are Leiden’ bestaat pas sinds twee jaar, maar sluit naadloos aan bij dezelfde gedachte: hoe zorg je voor een zo inclusief mogelijke stad? Hoe zorg je dat iedere nieuwkomer zich hier welkom voelt, net als 400 jaar geleden? Kortom: hoe actueel is verbinding tussen de Pilgrims en ‘We Are Leiden’?

Vaak geïsoleerd
De aanwezigen zien hier zeker kansen, maar brengen de nuance aan dat er ook onderlinge verschillen bestaan tussen de groepen nieuwkomers; een internationale student blijft hier bijvoorbeeld maar tijdelijk, terwijl statushouders en ook steeds meer expats hier echt willen wortelen. De groepen hebben echter ook veel gemeen: vaak hebben zij het gevoel geïsoleerd te leven, en missen het werkelijke contact met de stad. Daarvoor is het idee van een breder en duurzaam platform of netwerk zeker de moeite waard om te onderzoeken. Hoe zou zoiets eruit kunnen zien? Welke beelden roept dat op?

Huis vol verhalen
De heerlijke lunch die de Syrische Katya Akkari bereidde, brengt de gasten op stoom. Iedereen is het er eigenlijk snel over eens: om zo’n netwerk vorm te geven, is het belangrijk dat er een vaste plek is. Een plek waar je een kop koffie kunt drinken, samen kunt koken, en waar activiteiten worden georganiseerd waarbij de verhalen van mensen uit alle culturen centraal staan. Een plek waar niets hoeft en alles mag. Ook journalisten of kunstenaars zouden hier een tijdelijk een artists in residence-plek kunnen krijgen. Als Leiden hoef je daarvoor niet zelf het wiel uit te vinden. Denk bijvoorbeeld aan inspirerende plekken als het Verhalenhuis Belvédère in Rotterdam of het onlangs opgerichte VerHalenHuis in Tilburg.

Blijvende buddy’s
Een andere enorme kans ligt in het uitbouwen en verbinden van het buddysysteem. Er bestaat al veel op dit gebied: natuurlijk is er ‘We Are Leiden’, waar sinds twee jaar zo’n 150 locals en nieuwkomers aan elkaar worden gekoppeld. Bijna de helft heeft na deze ontmoeting nog contact met elkaar. Maar ook het buddyproject JAS van de gemeente en Vluchtelingenwerk zorgen dat statushouders met een buddy de stad en daarmee de maatschappij leren kennen. In elk geval is het goed om het bestaande eens verder onder de loep te nemen: hoe wordt er nu invulling gegeven aan het mentorschap? Hoe maak je slim gebruik van de netwerken van bijvoorbeeld expats die er al zijn? En zou een groepsbuddy, die meerdere nieuwkomers meeneemt naar bijvoorbeeld zijn of haar sportclub of culturele activiteit, ook een idee zijn?